De supervisant als werkgever

28 april 2025

Zelden zag ik een supervisant zo verbaasd kijken. ‘In feite ben jij mijn werkgever’, had ik gezegd. Omdat ze niet begreep wat ik bedoelde, voegde ik toe: ‘je wil beter worden in je vak en daarvoor huur je mij in als supervisor’.
De meeste supervisanten hebben niet het idee dat zij de regie voeren. Soms voelen ze zich onzeker,  of zijn ze zelfs bang voor het oordeel van de supervisor. Zelden heeft de supervisant het idee dat zij iets te eisen hebben in de verhouding met hun supervisor.
Veel supervisanten betalen voor supervisie. Als zij het niet zelf hoeven betalen, dan zal toch hun werkgever een flinke som geld moeten neerleggen. Daarvoor mag je wel iets verwachten. Allereerst een veilig leerklimaat. Dus niet een supervisor die zoveel puntjes op de i zet dat de supervisant alleen maar nerveus en onzeker wordt. De lat moet niet zo hoog liggen dat de supervisant hoogtevrees krijgt. Het is de bedoeling dat het zelfvertrouwen van de supervisant in haar of zijn kunnen toeneemt. Daarnaast zou de supervisie een bijdrage moeten leveren aan het vergroten van kennis en kunde volgens de laatste stand van wetenschap. Een enkele keer heeft een supervisor ideeën over therapie die niet stroken met zaken zoals die in richtlijnen staan. Daar koopt een supervisant niets voor, of beter gezegd daarmee koopt ze een kat in de zak. Voorts moet hetgeen de supervisant leert aansluiten. Het heeft geen zin als een supervisor ‘briljante’ suggesties doet, waarmee de supervisant niets kan omdat het niet bij haar stijl past.
Overigens gaat het in verreweg de meeste gevallen goed en zijn supervisanten tevreden over hun supervisor en vice versa. Niettemin is het goed om met grote regelmaat, wellicht in elke sessie uit te wisselen of de supervisie de supervisant helpt beter te worden in haar vak. De supervisant kan zich afvragen of ze leert wat ze wil leren en daarover feedback geven aan de supervisor.
Maar wat als de supervisie niet voldoet? Is er een escape? Het is jammer dat er bepalingen in de weg staan om vroegtijdig te stoppen met een supervisie die niet aan de verwachting voldoet. Zo moet bij bepaalde opleidingen een serie van 13 supervisies voltooid worden om mee te tellen voor de opleiding. Jammer als je na vier sessies tot de conclusie komt dat de supervisie niet optimaal is. Bij sommige opleidingen moet de supervisant verplicht supervisie volgen in een bepaalde stroming die geheel niet bij haar past en zij nooit zal toepassen. Deze bepalingen maken het de supervisant niet makkelijk om zich als volwaardige werkgever op te stellen. Dat is jammer.

Gepubliceerd in VGCT-Magazine, juni 2024