16 december 2024 :
Als psycholoog vind ik het eenvoudig om de vinger op de zere plek te leggen. Ik verbaas me er over hoe stug mensen vasthouden aan gedachten en gedrag dat hen niets oplevert. Of hoe gemakkelijk zij zich in een doodlopende steeg wurmen. Voor anderen weet ik het altijd beter. Het is makkelijk praten.
Jaren geleden vond ik, met de bravoure van een beginnend psycholoog, dat ik erg goede adviezen gaf. Het leek me wijs om mijn eigen adviezen op te volgen. Praktiseer wat je preekt. Dat bleek ingewikkelder dan ik dacht. Aan alle kanten lonken doodlopende stegen. De poging mezelf bij te sturen, had een positief neveneffect. Ik kreeg veel waardering voor patiënten die zich in het zweet werkten om hun leven te verbeteren.
Om te praktiseren wat ik preek, stel ik me jaarlijks een doel ter verbetering van mezelf. Dit jaar heb ik me voorgenomen om mij niet langer te ergeren aan de organisatie van de GGZ. Dat is lastig, want de dagelijkse realiteit is verbijsterend. Iedereen heeft de mond vol van ‘meer handen aan het bed’. Automatiseren zou alles oplossen. Sinds de invoering van automatisering in de GGZ zijn mijn handen gebonden. Aan lijstjes, afvink-dingen of verplichte registraties. Daarom zie ik, sinds de invoering van de automatisering minder patiënten dan voorheen. Dat soort ‘ondersteunen’ trekt vooral de handen weg van het bed. Als ik dit constateer, draaf ik een doodlopende steeg in en loopt de ergernis hoog op. Mijn bloeddruk stijgt en er komt een waas voor mijn ogen. Ik voel de onweerstaanbare neiging een ingezonden brief aan de krant te schrijven.
‘Niet doen,’ zeg ik tegen mezelf. De enige die last heeft van ergernissen ben ik zelf. De wereld wordt er niet beter van. Ik weet het.
Mijn vrouw, ook psycholoog, zegt dat ik de brief in de prullenbak moet gooien. ‘Ga iets leuks doen met je tijd,’ zegt ze, ‘iets waarvan je vrolijk wordt in plaats van chagrijnig.’ Haar advies schiet me in het verkeerde keelgat. Ik reageer korzelig. Natuurlijk weet ik dat. Dat hoeft ze me niet in te wrijven. Ze heeft makkelijk praten.
Gepubliceerd in VGCT Magazine, december 2024
Ontdek meer van Michel Reinders
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.